ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

ΔΗΜΟΣ ΚΙΛΚΙΣ

ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΝΕΑΣ ΓΕΝΙΑΣ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ

Γεωργίου Καπέτα 17 Κιλκίς Τ.Κ. 61100

Πληροφορίες: Σοφία Κεσίδου 23413-52158

e–mail: kesidsof@dhmoskilkis.gr

Δελτίο τύπου

          Ο Οργανισμός  Πολιτισμού Νέας Γενιάς και Αθλητισμού του Δήμου Κιλκίς  παρουσιάζει  στο Συνεδριακό Κέντρο του Δήμου Κιλκίς το  υπέροχο έργο  “H Γυναίκα της Πάτρας”  του  Γιώργου Χρονά με την Ελένη Κοκκίδου , τη Δευτέρα  11  Ιουνίου  2012  και   ώρα  9 το βράδυ.

          Την εξαιρετική παράσταση που συγκλόνισε τους θεατές και ενθουσίασε τους κριτικούς με τη υπέροχη ερμηνεία της Ελένης Κοκκίδου και  τη σκηνοθεσία της Λένας Κιτσοπούλου έχει τη χαρά να φιλοξενεί ο ΟΠΟΝΓΑ.

       Πρόκειται για μια μοναδική σκηνική απόδοση των αφηγήσεων της ζωής της πόρνης Πανωραίας από τον ποιητή Γιώργο Χρονά. Ο ποιητής είχε κάνει ο ίδιος μια σειρά συνεντεύξεων στην Πανωραία τη δεκαετία του ’80 αποτυπώνοντας με μοναδικό τρόπο ένα ιδιαίτερο ανθρώπινο πλάσμα. Ένας παραληρηματικός μονόλογος μιας παθιασμένης, πονεμένης γυναίκας, που εξομολογείται τη ζωή της και μιλάει ανοιχτά και χωρίς φόβο για τον πόνο, τη βία, την ηδονή, την αγάπη, τον έρωτα. Ένα πλάσμα πληθωρικό που τραγουδάει, χορεύει, κλαίει, γελάει, θυμώνει, προκαλεί.

Μία τολμηρή, ανατρεπτική, εκρηκτική παράσταση.

Σημείωμα Λένας Κιτσοπούλου

          Η γυναίκα της Πάτρας είναι η καταγραφή του Γιώργου Χρονά των συνεντεύξεων που έκανε σε μια διάσημη πόρνη της Πάτρας, την Πανωραία, η οποία άρχισε να εξασκεί το επάγγελμά της τη δεκαετία του ‘50. Η γυναίκα αυτή, άνοιξε την ψυχή της στον ποιητή Χρονά, στις αρχές του ‘80, όταν συναντήθηκαν στην Πάτρα και του διηγήθηκε την ζωή της. Μία ζωή ακραία, σκληρή, βίαιη, τρομαχτική, επικίνδυνη αλλά ταυτόχρονα γεμάτη πάθος, ορμή και ηδονή. Ο χειμαρρώδης λόγος της Πανωραίας μετατρέπει το κείμενο σε ποίηση. Η γλώσσα της απελευθερωμένης λαϊκής ψυχής που έχει ανάγκη να μιλήσει είναι η γλώσσα που δημιούργησε το δημοτικό, το σμυρναίικο και το ρεμπέτικο τραγούδι και η Πανωραία άθελά της συνθέτει μονολογώντας μία τέτοια «μουσική», ένα τραγούδι σπαραχτικό, άμεσο και αληθινό.

          Ένας τέτοιος λόγος, λοιπόν, σε συνδυασμό με τη συγκλονιστική ιστορία αυτής της ανθρώπινης ύπαρξης, η οποία καθημερινά ακροβατεί μεταξύ ζωής και θανάτου, δεν μπορεί παρά να σε γοητεύσει και να σε συγκινήσει. Το θέατρο, ως μία τέχνη, που αρέσκεται στις «καταδύσεις», είναι το μόνο μέσο που είχαμε εμείς, ώστε να βγάλουμε ξανά στο φως αυτή τη γυναίκα και δίνοντάς της λίγη από την τέχνη του θεάτρου, να πάρουμε από εκείνη όλη την τέχνη της ζωής. Της αληθινής ζωής, αυτής που κάποιοι «εκλεκτοί» την βιώνουν πληρώνοντας με σάρκα και αίμα, για να μπορούμε εμείς από τον καναπέ μας να μορφωνόμαστε και να λεγόμαστε καμιά φορά και καλλιτέχνες. Η Πανωραία δεν ζει μία δυστυχισμένη ζωή, παρ’ όλες τις δυστυχίες. Ζει μια ζωή που τη γεύεται ολόκληρη, την τραγουδάει, τη χορεύει, τη θρηνεί και την εξυμνεί, την εξαντλεί με όλη της την ύπαρξη και μέσα από το σκοτάδι ξαναβγαίνει στο φως με το χαμόγελο του νικητή. Ζει, ευγνωμονώντας τη ζωή που της χαρίστηκε, με μια ανάταση ανθρώπινη ( ή θεϊκή ) που ακυρώνει την οποιαδήποτε μιζέρια.

          Εμείς, έπρεπε από το μηδέν, όχι να μεταφέρουμε το βιβλίο στη σκηνή, αλλά να δημιουργήσουμε από την αρχή την ιστορία, με τον δικό μας θεατρικό κώδικα  και πάνω από όλα με το σώμα και την φωνή της ηθοποιού, προσθέτοντας στην Πανωραία τα χαρακτηρίστηκα και την ψυχή της Ελένης Κοκκίδου, το γέλιο το δικό της, την ομιλία της, την εμπειρία της. Ακριβώς επειδή κάνουμε θέατρο -και αυτό σημαίνει ότι μεταγράφουμε τις ιστορίες, τις σχολιάζουμε, επιλέγουμε σε πιο σημείο θα βάλουμε τον μεγεθυντικό μας φακό και για πόση ώρα-, κάνουμε δικό μας μοντάζ, φτιάχνουμε την δική μας παρτιτούρα, μιλάμε με την δική μας γλώσσα. Το ζητούμενο για μας στο θέατρο είναι η ελευθερία του ανθρώπου που βρίσκεται στο φως και ερμηνεύει. Να οδηγείται από την παράσταση σ’ αυτό που εκείνος ευχαριστιέται να λέει και να κάνει. Στην παράσταση μας, θέλουμε αυτή η γυναίκα να υπάρξει πάνω στη σκηνή, όχι μόνο να αφηγηθεί την ζωή της, αλλά να ζωντανέψει στο τώρα, σαν να μπήκε για μία ώρα μέσα στο θέατρο, σαν να μπήκε από τον δρόμο μέσα στο θέατρο για να μιλήσει στο κοινό, και να βιώσει ξανά κάποιες μνήμες της μπροστά στα μάτια μας.

          Η Πανωραία δεν είναι πουτάνα, είναι πάνω απ όλα γυναίκα, άνθρωπος. Έχει ερωτευτεί κι έχει πονέσει όπως όλοι μας, μας διδάσκει ότι πουτάνες είμαστε κι εμείς που είμαστε «καθώς πρέπει». Το επάγγελμα σου το αγαπάς και πολύ συχνά το «πουλάς’» είτε για να επιβιώσεις, είτε για να αναγνωριστείς, ακριβώς όπως κάνουμε κι εμείς στην δουλειά μας. Προσπαθούμε στην παράστασή μας να μιλήσουμε για τους εαυτούς μας, όπως άλλωστε σε κάθε παράσταση. Έχουμε στα χέρια μας ένα κείμενο που μας επιτρέπει να μπούμε μέσα σ’ αυτό το σπίτι με το κόκκινο φως, που πάντα για κάποιο λόγο μας γοητεύει και μας κινεί την περιέργεια, αλλά ποτέ δεν μπαίνουμε.

          Η Ελένη  Κοκκίδου  έχει  τιμηθεί  με το βραβείο Ερμηνείας Κάρολος Κουν και το βραβείο κοινού του περιοδικού Αθηνόραμα

Ταυτότητα της παράστασης

Συγγραφέας: Γιώργος Χρονάς

Σκηνοθεσία: Λένα Κιτσοπούλου

Ερμηνεύει η Ελένη Κοκκίδου

Σκηνικά – Κοστούμια: Τατιάνα Σουχορούκωφ

Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης

Παραγωγή: Θέατρο Σοφούλη

Διάρκεια: 80′

Τιμή εισιτηρίου: Γενική είσοδος :10 ευρώ