Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου
κ. Δημήτριε
Τοποτηρητά της καθ’ ημάς Μητροπόλεως
και εκπρόσωπε του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου
και του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος
κ.κ. Ιερωνύμου,
Σεβασμιότατοι μητροπολίτες Σύρου κ. Δωρόθεε,
Σερρών κ. Θεολόγε,
Εδέσσης κ. Ιωήλ
και Θηβών κ. Γεώργιε
Σεβαστοί πατέρες
Αξιότιμε κύριε Υφυπουργέ
Αξιότιμα μέλη των τοπικών μας αρχών
Φιλόχριστε λαέ του Κιλκίς
Σε μια από τις γραφικές παραβολές που διασώζονται στα Ευαγγελικά κείμενα
ο Ιησούς αναφέρεται στον Καλό Σπορέα, που σκορπίζει τους σπόρους γύρω στο χώμα με την προσδοκία της πλούσιας καρποφορίας.
Ένας ακόμη Καλός Σπορέας είναι ο άνθρωπος που αποχωριζόμαστε σήμερα σε κλίμα άφατου πένθους και συγκίνησης.
Ο Ποιμενάρχης μας Εμμανουήλ έσπειρε το σπόρο της θείας αγάπης στη γη την αγαθήν του Κιλκίς, μέσα στις καρδιές των πιστών δείχνοντας ιδιαίτερη επιμέλεια
να μην καταπέσει σε σκληρό πετρώδες έδαφος ούτε όμως και να καταπνιγεί
από την υλοφροσύνη,πάνω στα μυτερά αγκάθια των ανθρώπινων παθών.
Εμφορούμενος από τα νάματα της ορθόδοξης πίστης μας και τη διδασκαλία σεβάσμιων Πατέρων, στη δωδεκάχρονη Ποιμαντορία του στην Μητροπολιτική Επαρχία του Κιλκίς, ο Μακαριστός Μητροπολίτης μας καλλιέργησε ήθος χριστοποιό.
Ενθάρρυνε και ύψωσε με λόγο επαινετικό και λογισμό σώφρονα
τείχη αρετής για να προστατέψει τους αβοήθητους, κινητοποιώντας σε πράξεις αλληλεγγύης το ποίμνιο υπέρ των αδυνάμων αδελφών που του εμπιστεύθηκε η Θεία Χάρη.
Ένιωθε το βάρος της ευθύνης για κάθε κοινωνική αδικία που απειλούσε με ρωγμές το Οικοδόμημα της Εκκλησίας και έσπευδε να το θεραπεύσει εντοιχίζοντάς το με την ακαταμάχητη δύναμη των έργων της αγάπης.
Η ενθρόνιση του Μακαριστού Εμμανουήλ στην Μητρόπολη Πολυανής και Κιλκισίου συνέπεσε με την έλευση της οικονομικής κρίσης, με έναν κακοτράχαλο, δύσκολο ανήφορο που δοκίμασε σκληρά όλους μας.
Ίσως γιατί στερούμασταν τα απαραίτητα πνευματικά εφόδια,
ίσως γιατί η υλική ευδαιμονία να είχε σκεπάσει την κληρονομιά
των καρπών του Πνεύματος του Αγίου και η αντίσταση μας ήταν εξασθενημένη.
Η Μητέρα Εκκλησία στάθηκε όπως πάντα η πυξίδα των ορθών κατευθύνσεων,
η κιβωτός της σωτηρίας, και ο Ποιμενάρχης μας πρωτοστάτης και αρωγός,
για να αποτρέψει, μαζί με άξιους εκκλησιαστικούς συλλειτουργούς
την καταβύθιση των ενοριτών στα σκοτεινά ύδατα της απελπισίας.
Με την θεία καθοδήγηση του Επισκόπου μας, η Μητρόπολη έγινε
η περίβολος του αγαπητικού ελέους προσφέροντας πνευματική καταφυγή,
λόγους νουθεσίας και παρηγορίας στους συνανθρώπους μας
που είχαν χάσει τα οικονομικά τους στηρίγματα, δίνοντας ένα πιάτο ζεστού φαγητού στους άπορους.
Τα συσσίτια της Μητροπολιτικής Επαρχίας,η ενδυνάμωσή τους χρόνο με το χρόνο από το υστέρημα των φιλόπτωχων ταμείων και από το περίσσευμα της ψυχής των φιλεύσπλαχνων ενοριτών μας, είναι έργο θεάρεστο του κυρού Εμμανουήλ.
Ο καλός και έμπειρος διδάσκαλος, που αγαπούσε ιδιαίτερα τους ανθούς της ζωής, τα παιδιά, που συνήγειρε με το πύρινο χριστοκεντρικό κήρυγμά του τους μαθητές των Γυμνασίων της Αμοργού και των Θεσπιών, μυώντας τους στη λατρευτική εκκλησιαστική παράδοση
πριν ενδυθεί το μυστήριο της ιερωσύνης, εξυψώθηκε στα μάτια και στη συνείδηση του Κιλκισιακού λαού ως φιλόστοργος Πατέρας.
Ήταν ταπεινός, δωρικός στη ζωή του, εχθρός της κοσμικότητας,
κρατώντας μια σταθερή απόσταση από την πολλήν συνάφειαν του κόσμου,
όπως την υποδηλώνει και η Καβαφική ποίηση, γιατί επιζητούσε να εγκύψει στον ευάρεστο, στον τέλειο νόμο της Θεότητας.
Η προσήλωση στην ποιμαντορική αποστολή του ήταν υποδειγματική
και η κατηχητική του έκφραση λιτή,απέριττη από τα στολίδια της ματαιότητας
του λόγου, γιατί πίστευε ότι η αλήθεια βρίσκεται στην απλότητα.
Ήταν ευσεβής και φιλάγιος. Στο κήρυγμά του υποστήριζε ότι οι Άγιοι είναι οι φωτεινοί οδοδείκτες στις καρδιές των φιλέορτων χριστιανών
και δεν υπάρχει καμία χρεία αναζήτησης άλλων προτύπων στη σύγχρονη ζωή μας. Ότι το θαύμα δεν είναι μια μαγική κουκίδα στο σύμπαν, ούτε έρχεται κατά παραγγελία, αλλά είναι σημάδι πίστεως και εμπιστοσύνης στον μεγάλο Αρχηγό της ζωής μας.
Ιερωμένος με άριστη θεολογική κατάρτιση, ο Ποιμενάρχης μας υπερασπιζόταν
το συνοδικό πολίτευμα και την τάξη στην Εκκλησία, την οποία εφήρμοζε πρώτος από όλους.
Υπέφερε, βαστάζοντας με αξιοθαύμαστη καρτερικότητα το βαρύ φορτίο των προβλημάτων της υγείας του που τον κατέβαλλε τα τελευταία χρόνια
και στάθηκε η πικρή αιτία της οριστικής αποχώρησής του από τη Μητροπολιτική Επαρχία που τόσο αγάπησε και υπηρέτησε με όλη τη δύναμη της ψυχής του.
Ευτύχησε να δει την ολοκλήρωση της κατασκευής του Ιερού Ναού
των Αγίων Αναργύρων πλησίον του συγκροτήματος των Εργατικών Κατοικιών,
και εργάστηκε αθόρυβα για την αναστήλωση του Επισκοπείου
και την ανάδειξη των θρησκευτικών θησαυρών του Κειμηλιαρχείου της Μητρόπολής μας.
Αυτόν τον Καλόν Σπορέα, τον αυστηρό αλλά ευσπλαχνικό Πατέρα,
που φύτεψε στην ψυχή μας τους σπόρους της αγάπης, της ταπεινότητας
και της συγχωρητικότητας,αποχαιρετούμε σήμερα με θλίψη
και με βαθιά την αίσθηση της ορφάνιας.
Όλοι εμείς τα πνευματικά του παιδιά ενώνουμε τις προσευχές μας
Πατέρα Εμμανουήλ να γίνεις ευπρόσδεκτος στη Βασιλεία των Ουρανών
και να αναπαυθεί το ειρηνοποιό σου πνεύμα
εν σκηναίς δικαίων και μετά αγίων συναριθμήσαι.
Αιώνια σου η μνήμη αξιομακάριστε Πατέρα μας!
