Σύμβολο πνευματικής ανάτασης και σημείο αναφοράς της πόλης, η Μονή Αγίου Γεωργίου Κιλκίς δεσπόζει επιβλητική στην κορυφή του ομώνυμου λόφου.
Ανήκει στον αρχιτεκτονικό τύπο της τρίκλιτης ξυλόστεγης βασιλικής και συγκαταλέγεται στους σπάνιους τρισυπόστατους ναούς, που είναι αφιερωμένοι σε τρεις Αγίους: τον Άγιο Γεώργιο στο κεντρικό κλίτος και τους Αγίους Αναργύρους και τον Άγιο Δημήτριο εκατέρωθεν αυτού.
Το καθολικό του ναού διαθέτει νάρθηκα, γυναικωνίτη και περιστώα στη δυτική και νότια πλευρά και η ανέγερσή του εκτιμάται ότι έγινε μεταξύ του 1830 και 1840.
Η στέγη του είναι δίρριχτη ενώ εκείνη του περιστώου βρίσκεται σε χαμηλότερη στάθμη. Η τοιχοποιία του είναι από πωρόλιθους και έχει ενσωματωμένες στις όψεις, στη νότια είσοδο και στη νοτιοδυτική γωνία, διακοσμητικές εντοιχισμένες λιθανάγλυφες πλάκες με σταυρούς, λιοντάρια και δράκοντες.
Ο εσωτερικός διάκοσμος, τα μορφολογικά στοιχεία και η αγιογράφησή του αποτελούν αντιπροσωπευτικά δείγματα της εκκλησιαστικής τέχνης του 19ου αιώνα στον χώρο της Μακεδονίας. Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η εικονογράφησή του από Κουλακιώτες ζωγράφους που χρονολογείται μεταξύ των ετών 1841 και 1846, καθώς και οι έξι ζώνες αγιογράφησης του ξυλόγλυπτου τέμπλου.
Η Μονή πανηγυρίζει στις 23 Απριλίου, ημέρα μνήμης του Μεγαλομάρτυρος Αγίου Γεωργίου, στις 3 Νοεμβρίου, ημέρα ανακομιδής των λειψάνων του Αγίου Γεωργίου, στις 4 Νοεμβρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Γεωργίου του Καρσλίδη και στις 21 Νοεμβρίου στα Εισόδια της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Η μονή του Αγίου Γεωργίου βρίσκεται στην κορυφή λόφου, στις βόρειες παρυφές της πόλης του Κιλκίς. Ο καθολικός της ναός, που σήμερα αποτελεί το μόνο σωζόμενο κτίσμα της, κτίστηκε στη δεκαετία του 1830. Πρόκειται για τρισυπόστατο ναό, στον οποίο, εκτός από τον άγιο Γεώργιο, λατρεύονται, επίσης, οι άγιοι Ανάργυροι και ο άγιος Δημήτριος. Τυπολογικά, πρόκειται για μία τρίκλιτη ξυλόστεγη βασιλική, με περίστωο στη δυτική και τη νότια πλευρά της.
Το εσωτερικό της κοσμείται με τοιχογραφίες του β΄ μισού του 19ου αιώνα και έχει εντυπωσιακή πολύχρωμη νταμπλαδωτή οροφή. Οι εικόνες του τέμπλου αποτελούν έργα κυρίως Κολακιωτών ζωγράφων και χρονολογούνται στις δεκαετίες 1830 και 1840. Στη σκευή του ναού σώζονται, επίσης, παλαιό αποστολικό του 17ου, καθώς και προσφυγικές εικόνες του β΄ μισού του 19ου αιώνα.
